kampvuur plek.

Jake zat bij het vuur te genieten van de warmte. Hij had het niet koud ofzo. Hij vond het gewoon fijn. Starend naar het vuur bedacht hij zich wat er gebeurt was. Niet alleen over de crash maar ook over zijn leven ervoor. Hij bedacht wat hij nog had willen goed maken en had willen doen toen hij nog in de bewoonde wereld leefde. Hij had maar weinig hoop op een goede afloop.

Mirre kwam, dit keer zonder camera, aan bij het kampvuur. Ze had haar camera terug gestopt in haar tas. Ze had genoeg foto's gemaakt vandaag en ze vertrouwde erop dat niemand haar camera uit haar tas zou pakken. Wie moest hier nu iets met een camera, zij was de enige die er wat aan had.... Ze was niet de enige die het idee had gehad om naar het kampvuur te gaan. Er zat nog iemand, een jongen als ze het goed had gezien. Het vuur was groot en gaf veel warmte af, vanaf deze afstand voelde ze het al. Het was niet koud buiten, tenminste dat vond zij. Misschien kon ze beter omkeren nu, er zat tenslotte al iemand, en ze had niet zoveel zin in drukte......

Jake hoorde wat geritsel achter zich. Hij zag een vaag personage op een afstandje staan. Hij wou wel hoi zeggen maar hij durfde niet. Hij vond zichzelf een echte loser. Hij draaide zich snel weer om en deed net of dat hij haar niet gezien had. Nee dat moet ik niet doen, dacht hij. Ze heeft waarschijnlijk al gezien dat ik naar haar keek. Hij maakte zichzelf helemaal gek.

Mirre Besloot uiteindelijk om een onverklaarbare reden toch bij deze jongen te gaan zitten. Niet precies naast hem, maar een beetje op afstand. Ze zei niets en keek naar het vuur. Doordat het in de gewone buitenlucht niet echt koud was, was het hier extra warm. Niet vervelend warm, want ze zaten er ver genoeg van af, maar wel warmer dan warm....

Ze kwam bij hem zitten. Jake had niet zoveel ervaring op het gebied van communicatie. Dus hij voelde zich al snel populair. 'Hoi.' Zei hij dit keek met zekerheid. Toen ze daar kwam zitten kreeg hij genoeg kracht om iets tegen haar te zeggen. Maar hij voelde zich nog steeds een loser zonder vrienden. Hij keek even naar haar maar draaide zijn hoofd snel weer naar het vuur. Hij wou niet naar haar staren.

"Hey," Ze keek de jongen aan, die haar gedag zei. Meer zei hij niet. Dat vond ze fijn. Ze had geen behoefte aan snel pratend gezelschap. Nee ze wilde even stilte, rust. Iemand tegen wie ze kon praten als ze daar zin in had, of iemand die af en toe wat vroeg of zei, maar geen drukke types die onzin kletste, al deed ze dat zelf ook vaak genoeg....

De stilte was erg vervelend, maar Jake was het wel gewend. Hij had zo weinig contact met mensen dat hij zijn stem echt maar zelden gebruikte. Hij wou wel iets zeggen maar dat vond hij ongepast. Hij keek even naar haar, maar weer draaide hij zich weer meteen om. Naar mensen staren vond hij altijd zo ongemaklijk.

De jongen keek af en toe een keer haar kant op, om vervolgens weer snel weg te kijken. Zij keek in tegendeel juist wel naar de jongen, ze keek niet weg, maar bleef kijken. Ze vond zijn reactie interessant, ze was benieuwd hoe hij op haar staren zou reageren, wat hij van haar zou vinden, als ze bleef door staren.....

In zijn ooghoeken zag hij dat het meisje zat te staren. Jake voelde zich snel ongemakelijk. Hij keek weer snel naar haar en bleef zo lang als hij kon kijken en draaide zich meteen weer weg. Het vuur werd erg warm dus ging hij een stukje naar achter zitten.

Mirre zag dat hij het geen leuke situatie vond, hij ging naar achter zitten en of dat nu door haar kwam, of door het vuur. Hij leek een beetje gespannen te zijn. Ze besloot ook naar achter te schuiven en iets meer zijn richting op te gaan zitten. Nog wel met afstand tussen hen in, maar een klein genoege ruimte om hem vriendelijk een hand te geven en zichzelf voor te stellen. "Sorry, ik zat je maar wat te pesten" Glimlachte ze en stak haar hand uit. "Ik ben Mirre"

'Hoi, Ik ben Jake.' en hij pakte haar hand.

"Aangenaam kennis met je te maken Jake." Ze glimlachte naar hem. Het leek haar haar een aardige jongen, een stille jongen, en daar hield ze wel van....

Jake keek even naar haar en glimlachte ook. Mirre was een mooie naam. Hij had nog nooit zo'n soort naam gehoord. De was stil maar ook heel sociaal tegelijk. Dat vond hij wel fijn.

Mirre keek aandachtig naar het vuur. Het knisperde, en af en er kwamen kleine vonkjes boven uit. Het was altijd interessant, want de vonkjes en vlammen leken op personen of voorwerpen. Je kon er altijd wel weer iets anders uit halen. Het interesseerde haar en ze zou er graag foto's van hebben genomen, alleen lukte dat nooit zo goed.

Jake keek achter zich. Er zat een soort van vogel op een tak. Hij had nog nooit zo'n vogel gezien. Het lieft liep hij erheen maar dan zou de vogel wegvliegen. helaas.

Mirre keek opzij, naar Jake, Hij keek achter zich, ze keek mee. Er zat een vogel op een tak, een mooie vogel, eentje die je niet elke dag zag. Of misschien wel, ze wist dat natuurlijk niet, ze was hier nog niet eens een dag. Maar toch had ze nu weer eens graag haar fotocamera bij zich willen hebben. "Heb jij hobby's?" vroeg ze toen aan Jake, misschien had hij wel net zo'n rare obsessie als zij had, misschien niet, maar ze was benieuwd.

'Nee, ik heb niet echt hobby's. Het enige wat ik de hele dag deed was zorgen voor mijn zus en boeken lezen.' Hij keek even naar onder en toen weer naar Mirre.

"Je hebt dus een jonger zusje! Leuk!" Ze glimlachte naar hem. "Ik heb een oudere zus, veel te bezorgd, super irritant,.... Maar goed, zo interessant is dat niet.... Waarom moest je voor je zusje zorgen?" Ze keek hem geïnteresseerd aan.

'Ze is niet jonger ze is ouder. maar toen ze jong was is ze door een bus geschept. Mijn vader en moeder zijn niet in staat voor haar te zorgen dus doe ik dat.'

"Oh, dat had ik niet verwacht... Sorry." Dit was toch iets erger dan ze in gedachten had. Ze had gedacht dat hij een jonger zusje had, zijn ouders vaak weg waren of iets in die trant, waardoor hij voor haar moest zorgen... Maar dit was toch wel iets erger......

'Maakt niks uit. Had je niet kunne weten.' Jake probeerde wat te lachten, maar dat zag er niet erg fraai uit.

"Nee, maar toch, ik vind het echt heel erg voor je...." Ze keek naar Jake, die iets wat op een glimlach leek op zijn gezicht liet verschijnen, maar als je niet goed oplette, kon het ook zomaar een of andere opwarm oefening zijn voor zijn mond. Niet dat iemand opwarmoefeningen doet voor zijn mond, maar zo zou je het wel kunnen zien....

Hij keek haar even aan en draaide zijn hoofd weer naar het vuur. Ze kon er niks aan doen. Het was gebeurt en het kon niet meer verandert worden. Het ging niet om vroeger het gaat om wat nu gebeurt. Zijn zus zat nu zonder goede begeleiding thuis en hij kon er niks tegen doen.